Τραυλισμός

Ο τραυλισμός αποτελεί την πιο συνηθισμένη διαταραχή ροής της ομιλίας. Μελέτες υποδεικνύουν ότι, η συχνότητα εμφάνισης κάτω από την ηλικία των 6 ετών είναι σημαντικά υψηλότερη, από ότι σε μεγαλύτερες ηλικίες, καθώς και ότι ο τραυλισμός παρουσιάζεται σε ποσοστό, περίπου, 1% του πληθυσμού, με μεγαλύτερη αναλογία για τους άντρες, από ότι για τις γυναίκες. Συνήθως, ξεκινά κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας (2 έως 5 ετών), και μπορεί να διαρκέσει ισόβια.

 

Χαρακτηριστικά του Τραυλισμού

Η διαταραχή μπορεί να κυμαίνεται από ήπια έως πολύ σοβαρή και χαρακτηρίζεται από διακοπές στην παραγωγή ομιλητικών ήχων, οι οποίες ονομάζονται "δυσρυθμίες". Οι δυσρυθμίες, περιλαμβάνουν επαναλήψεις λέξεων ή τμημάτων λέξεων, καθώς και επιμηκύνσεις των ομιλητικών ήχων. Η ροή της ομιλίας μπορεί να σταματήσει τελείως. Επιφωνήματα, όπως "εεε" μπορεί να εμφανιστούν, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούνται σκόπιμα για να καθυστερήσουν την έναρξη μιας λέξης, στην οποία ο ομιλητής προσδοκά ότι θα τραυλίσει. Τα περισσότερα παιδιά με φυσιολογική ανάπτυξη παράγουν σύντομες δυσρυθμίες, στην ηλικία μεταξύ 2 και 4 ετών περίπου. Αυτή η φυσιολογική δυσκολία στην ροή, που αποτελεί ένα εύκολο αναπτυξιακό ορόσημο, μπορεί να μεταμορφωθεί σε μια σοβαρή επικοινωνιακή διαταραχή. Η τιμωρία της κονωνίας για τον τραυλισμό, παρόλο που δεν γίνεται σκόπιμα, είναι αρκετά σκληρή. 

 

Αιτιολογία του Τραυλισμού

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες όσον αφορά το αίτιο του τραυλισμού, οι οποίες κυμαίνονται από γενετικές και άλλες οργανικές ερμηνείες, έως μαθημένες, περιβαλλοντικές ή γλωσσολογικές αιτιολογίες. Παρόλο που δεν γνωρίζουμε ακόμη τα ακριβή αίτια του τραυλισμου, τόσο τα παιδιά και οι ενήλικες, όσο και οι οικογένεις τους μπορούν να βοηθηθούν σε μεγάλο βαθμό από επαγγελματίες λογοπαθολόγους που κατανοούν την ανάπτυξη και την θεραπεία του.

 

Διαφοροδιάγνωση του Τραυλισμού

Στην παιδική ηλικία, ο σκοπός της αξιολόγησης πρέπει να είναι η διαφοροδιάγνωση μεταξύ φυσιολογικών δυσρυθμιών και τραυλισμού. Πολλά παιδιά παρουσιάζουν φυσιολογικές δυσρυθμίες κατά την ανάπτυξη της ομιλίας. Αυτές οι φυσιολογικές δυσρυθμίες δεν είναι διαταραχή και επομένως, δεν χρήζουν επαγγελματικής παρέμβασης. Αλλά αυτή η διαφοροδιάγνωση δεν είναι εύκολη με αποτέλεσμα αρκετά παιδιά να ξεκινούν θεραπεία χωρίς να χρειάζεται και το αντίστροφο. Διάφοροι παράγοντες, όπως το οικογενειακό ιστορικό, η διάρκεια των δυσρυθμιών, η παρουσία άλλων διαταραχών λόγου και ομιλίας, φόβοι και ανησυχίες του παιδιού και της οικογένειας κ.α. παίζουν σημαντικό ρόλο και πρέπει να ληφθούν υπόψη. Για μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες, η αξιολόγηση πρέπει να περιλαμβάνει τη σοβαρότητα της διαταραχής, καθώς και τις επιπτωσεις στην ικανότητα ενός ατόμου να επικοινωνεί και να συμμετέχει κατάλληλα σε καθημερινές δραστηριότητες. Μία άλλη συναφή και λιγότερο γνωστή διαταραχή ροής της ομιλίας ονομάζεταο cluttering και χαρακτηρίζεται από γρήγορη ή/και ακανόνιστη ροή της ομιλίας. Αυτή η διαταραχή μπορεί να συνυπάρχει με τον τραυλισμό, καθώς και με άλλες καταστάσεις. Η διαφοροδιάγνωση της μπορεί να μην είναι εύκολη. Οι πληροφορίες από την αξιολόγηση χρησιμοποιούνται, για να αναπτυχθεί ένα ειδικό πρόγραμμα θεραπείας, που θα είναι σχεδιασμένο να βοηθά το άτομο να βελτιώσει την ευφράδεια, να επικοινωνεί πιο αποτελεσματικά και να συμμετέχει πληρέστερα σε καθημερινές δραστηριότητες.

 

Επιπτώσεις του Τραυλισμού

Ο τραυλισμός έχει επιπτώσεις στις καθημερινές δραστηριότητες. Για μερικούς ανθρώπους, οι επικοινωνιακές δυσκολίες συμβαίνουν μόνο κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, για παράδειγμα, όταν μιλάνε στο τηλέφωνο ή μπροστά σε μεγάλες ομάδες. Για άλλους, ωστόσο, οι επικοινωνιακές δυσκολίες εμφανίζονται σε μεγαλύτερο αριθμό δραστηριοτήτων, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική τους ζωή. Ο τραυλισμός αναγκάζει ορισμένους ανθρώπους να περιορίσουν τη συμμετοχή τους σε διάφορες δραστηριότητες. Άλλοι, απλά προσπαθούνν να καλύψουν τον τραυλισμό τους, αντικαθιστώντας ή αναδιατάσσοντας τις λέξεις στην πρόταση ή αποφεύγοντας να μιλήσουν.

​

Θεραπεία του Τραυλισμού

Ο τραυλισμός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από την έναρξη του. Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η κατάλληλη θεραπεία, τόσο καλύτερα τα μακροχρόνια αποτελέσματα. Τα περισσότερα θεραπευτικά προγράμματα για άτομα τα οποία τραυλίζουν, είναι σχεδιασμένα να μαθαίνουν στο άτομο συγκεκριμένες δεξιότητες, οι οποίες οδηγούν σε βελτιωμένη προφορική επικοινωνία. Επίσης, υπάρχει ένας μεγάλο ιστορικό χρήσης βοηθητικών ηλεκτρονικών συσκευών για μείωση του τραυλισμού. Σήμερα κυκλοφορούν συσκευές πολύ μικρές, στο μέγεθος ενός μικρού ακουστικού βαρηκοϊας. Τα στοιχεία επιτυχίας που παρουσιάζονται στην βιβλιογραφία είναι μικρότερα από αυτά που παρουσιάζουν οι κατασκευαστές. Γενικά, δεν υπάρχει κάποια αξιόπιστη μέθοδος προσδιορισμού ωφέλειας από τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, τα οποία θα πρέπει να αξιολογούνται ως θεραπευτική επιλογή μόνο από τον λογοπαθολόγο. 

​

Πώς να Μιλάτε σε Άτομα που Τραυλίζουν

Γενικά, τα άτομα που τραυλίζουν, θέλουν να τους συμπεριφέρονται όπως σε οποιονδήποτε άλλο. Συχνά, οι άνθρωποι δεν είναι σίγουροι σχετικά με το πώς να αποκριθούν, όταν μιλάνε με άτομα που τραυλίζουν. Αυτή η αβεβαιότητα μπορεί να οδηγήσει τους ακροατές να φαίνονται ανυπόμονοι ή ενοχλημένοι, με αποτέλεσμα να δυσκολέψουν τα άτομα που τραυλίζουν. Επίσης, διάφορες έρευνες υποδεικνύουν ότι οι γονείς, μπορεί άθελα τους να επιδεινώσουν τις δυσρυθμίες των παιδιών τους, στην προσπάθεια τους να τα βοηθήσουν. Επομένως, όταν μιλάτε με παιδιά ή ενήλικες που τραυλίζουν, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για αυτούς, είναι να ακολουθήσετε τις παρακάτω συμβουλές:

 

• Προσπαθείτε να μην τελειώνετε εσείς τις προτάσεις του ή να προσθέτετε λέξεις.

• Αποφύγετε προτάσεις του τύπου «Πιο αργά», «Χαλάρωσε», ή «Πάρε μια αναπνοή».

• Περιμένετε υπομονετικά μέχρι να σταματήσει να μιλάει ο συνομιλητής σας. Αποφύγετε τις χρονικές πιέσεις.

• Διατηρείστε βλεμματική επαφή και προσπαθήστε να μην δείξετε ανησυχία ή αμηχανία ακόμη και κατά τη διάρκεια δυσρυθμιών.

• Μιλήστε ανοιχτά για τον τραυλισμό σε ενήλικες. Δεν πρέπει να γίνει ένα ταμπού. Ο φίλος σας ή το μέλος της οικογένειάς σας θα εκτιμήσει το ενδιαφέρον σας για το θέμα.

• Μην φοβάστε να πείτε, «Συγνώμη, δεν κατάλαβα αυτό που είπες». Όσο μεγάλη προσπάθεια και αν κατέβαλε ο συνομιλητής σας για να εκφράσει μια θέση ή μια ιδέα του, είναι προτιμότερο να πείτε κάτι παρά να μαντέψετε αυτό που νομίζετε ότι ειπώθηκε.

• Μιλήστε με χαλαρωμένο τρόπο και πιο αργά από ότι συνήθως. Αποφύγετε τη χρήση ενός υπερβολικά γρήγορου προτύπου ομιλίας.

• Προσπαθήστε να μην διακόπτετε. Στα παιδιά τονίστε την σωστή εναλλαγή σειράς στη συζήτηση και μην επιτρέπετε σε αδέλφια ή φίλους να διακόπτουν.

• Μειώστε τις απαιτήσεις για λεκτική επίδοση στα παιδιά, π.χ. "Πες στη θεία τι έκανες στο σχολείο".

• Μην κρίνετε ούτε να διορθώνετε την ομιλία του. Στα παιδιά μη διορθώνετε τα αρθρωτικά λάθη του.

​

Για περισσότερες πληροφορίες ή για να προγραμματίσετε ένα ραντεβού, επικοινωνήστε μαζί μας.